Het zal ergens rond 2008 geweest zijn dat mijn verhaal ontstond. Ik werkte als oproepkracht in de kinderopvang en werd uitgezonden voor een dienst voor de naschoolse opvang. Ik was toen bezig met mijn opleiding voor Sociaal Pedagogisch Werk niveau 4 richting activiteitenbegeleiding. Ik had een opdracht voor school gekregen om een verhaal te schrijven over een onderwerp wat mezelf raakte. Ik wist het natuurlijk wel. Ik wilde schrijven over pesten of over verlies en rouw, maar wat precies? Ik kreeg de ingeving voor het verhaal dankzij twee kinderen op de opvang die hun verhaal deelden, ik herkende mezelf daarin. Net als hen ben ik ontzettend gepest geweest. Net als hen heb ik het gevoel gehad nergens bij te horen. Ik vroeg me bijna dagelijks af wat er mis was met mezelf. Was ik dan zo anders als andere leeftijdsgenootjes om mij heen? Ik leerde om goed te kijken naar en anderen en besefte dat ik niet anders was. Als je goed genoeg kijkt zijn we allemaal gelijk. Welke reden hebben we dan om te pesten? Je kunt dit boek gebruiken als handvat om het onderwerp pesten op een speelse en laagdrempelige wijze met kinderen bespreekbaar te maken.